Marc was een heel graag geziene mens in onze vereniging en ook daarbuiten.

We schrijven 1995, na deelname aan de Herfstrit besluit Marc zich aan te sluiten bij onze vereniging, die toen in volle ontwikkeling was. Bij heel wat leden was nieuweling Marc, als inwoner van Moerzeke, geen onbekende. Al snel voelde Marc van het Végéken zich thuis in onze groep en konden we bij elke gelegenheid op zijn aanwezigheid en zijn medewerking rekenen. Elke keer er een Hartrijdersevenement georganiseerd werd, was Marc van de partij. Hij deelde met ons allen de grote passie van het motorrijden. De dagtrips door het Vlaamse land, de weekends naar de Ardennen, de clubreizen naar weidse horizonten, de verkenningsritten voor de Herfstrit…… Marc genoot als motorrijder van elke kilometer die hij op zijn Honda afmaalde.
​
Heel wat Hartrijders zullen een blijvende herinnering hebben aan tal van anekdotes waar Marc het middelpunt van was.

De jaarlijkse Hartrijdersbbq die telkens vlak voor of net na Marc’s verjaardag viel.
Het ritje over het Ierse strand waar Marc ei zo na zijn Varadero ombouwde tot een onderzeeër.
Zijn gave om zich in alle talen (weliswaar met het Moeses vooraan) toch verstaanbaar te maken in het buitenland.
De gebroken vaas, bij hem thuis, na één of andere Breugeliaanse maaltijd.

Dit om er maar enkele op te sommen.. Ieder voor zich kan nog tal van herinneringen ophalen.
Naast het motorrijden kon Marc ook van andere mooie en lekkere dingen des levens genieten.

Als een volleerde Bourgondiër kon Marc met heel veel smaak vertellen over de culinaire hoogtepunten waarvan hij tijdens zijn zomervakanties in een of ander Zuiders land had genoten.

Marc was ook een filosoof, hij kon op een rustige manier de dingen des leven bekijken en die dan met andere mensen op zijn manier bediscuteren.
​
Het was voor ons allen dan ook een zware klap toen we te horen kregen dat Marc ziek werd. Maar zoals we de fiere, sterke Marc kenden gaf hij het zomaar niet op. Hij vocht, overwon, verloor en vocht verder tot het bittere eind. Hij streed de oneerlijke strijd die hij niet meer kon winnen. Hoe spijtig het ook is, we hebben niet echt afscheid van Marc kunnen nemen, we respecteren zijn keuze, dat hij zijn laatste dagen in alle rust, in de familiekring wilde doorbrengen.

Marc, jij bent er nu niet meer, maar je mag er zeker van zijn dat je steeds in onze gedachten zal blijven. Met heel veel verdriet, maar blij dat we een heel fijn mens als jij gekend hebben, gaan we u met onze motoren naar je laatste rustplaats vergezellen.
Beste Marc, vaarwel en rust zacht